Hallo Bas en familie,
Vandaag zou je jarig zijn. Per toeval kwam ik op jullie weblog terecht. Ik ben gaan lezen en kon niet meer stoppen. Wat een dappere jongeman ben jij geweest. Met geweldige ouders, broer en natuurlijk je vriendin. Wat zullen deze liefhebbende mensen trots op je zijn. En ongetwijfeld jij op hun. Ik wens jullie allen sterkte vandaag op deze speciale dag. Bas zijn dag!
Vriendelijke groet, Kaa.
Jan-Dick zegt:
Dag Bas,
geregeld denk ik aan je. Waarom, ik weet het niet maar het gebeurd gewoon. Vandaag maar even met je schrijven. Dan heb je wat te lezen vandaag. Hier gaat alles zijn gangetje. Mijn beide dochters wonen al een jaar niet meer thuis. Ze zijn gaan samenwonen met hun vriend. Hoezo ben ik een oude man:). Maar ik voel me nog steeds een jonge kerel. Ben zelfs de laatste tijd fanatiek (voor mijn doen) aan het fietsen. Maar zoals jij praatte over fietsen zo snel en goed zal ik wel niet worden. Bas ik geloof in een leven na dit leven en ik ben ervan overtuigd dat we dan samen bijpraten.
groet Jan-Dick
Kevin Feijth zegt:
Elk jaar weer een speciale dag waarbij ik even stil sta bij jouw overlijden, maar ook de fijne herinneringen die ik heb aan jou!
Roland Willems zegt:
86. “Bas Mulder, onze positivo”
“Vandaag ben je jarig, Bas en als je nog geleefd zou hebben werd je vandaag tweeëndertig jaar oud. Nee, Bas, je wórdt vandaag tweeëndertig jaar oud en je bént vandaag jarig. Jij bent niet dood, jij leeft. Je leeft voort in de harten en gedachten van mensen die je liefhebben en die in jou óns grote voorbeeld zien: Bas Mulder, levensgenieter en positivo. Leef maar voort, Bas!”
Bas Mulder is een icoon van Alpe d’HuZes, een inspirator. Helaas overleed hij te vroeg aan lymfklierkanker. Zonder vooraankondiging kwam de ziekte opeens opzetten middels een opgezette klier in zijn hals. Hij ging niet bij de pakken neerzitten, ging de strijd aan en geloofde in zijn genezing. Enkele keren leek succes nabij en werd hij schoon verklaard en bij de derde keer was, zelfs met de meest geavanceerde techniek, geen redding meer mogelijk. Bas wilde niet dood. Tot het laatst toe wilde hij van niemand horen of weten dat het ook wel eens fataal kon aflopen. “Opgeven is geen optie en als je over de dood gaat spreken heb je het in je hoofd al opgegeven”, was zijn instelling.
Ik kwam Bas voor het eerst “tegen” toen ik mijn kinderboek schreef voor Alpe d’HuZes. Ik deed research en bekeek een kort filmpje (*) van hem via YouTube. Tranen met tuiten om zoveel moois en emotioneels. In mijn latere gangen naar de Alpe moest ik eerst langs Bas in zijn bocht (bocht 0) op de top van de Alpe d’Huez, maar ook bij vertrek is het not done om Bas niet te groeten en hem een fijn jaar te wensen in de wetenschap volgend jaar weer terug te komen.
De ouders van Bas hebben mij jaren geleden gevraagd om het verhaal van Bas op te schrijven in een boek, een soort van verzameling van herinneringen, verhalen en foto’s. Ik heb er lang over gedaan (die mogelijkheid had ik ook) omdat het verhaal soms heel dicht bij kwam. Bas is van dezelfde leeftijd als mijn eigen zonen en vergelijkingen zijn snel gemaakt. Als vader denk je wel eens aan het feit dat het iedereen, dus ook jouw kinderen, zou kunnen overkomen. Kanker treft één op de twee mannen en één op de drie vrouwen. Dus reken maar uit. Het is jij óf ik…
Het boek van Bas is in concept klaar en daar ben ik zéér, zéér blij mee. De vraag wie Bas was en is, wat hij betekende en nog steeds betekent is beantwoord. Ik hoop dat velen die het boek gaan lezen er dezelfde inspiratie uit kunnen halen als ik heb gedaan bij het schrijven.
“Dag, lieve Bas. Ik ga je nog vaak ontmoeten. Op onze berg in jouw bocht, op de heide van Nunspeet en Ermelo bij je bank en uiteraard op de begraafplaats bij jouw graf. Maar ook in mijn gedachten en ik hoop dat je er voor mij zult zijn als ik antwoorden nodig heb. Maar daar vertrouw ik ten volste op.”
VIVA LA VIDA!
n zegt:
Lieve Bas,
Mijn laatste dag al twintiger, zit de laatste uurtjes als twintiger af te sluiten met een mooie fles toscaans rood en moet toch al de hele dag aan je denken. Ik hoop dat je het fijn hebt, mijn laatste glasje uit de fles proosten wij hier op jou!
X
Jan-Dick zegt:
Dag Bas,
Ik zat in mijn mailbox te lezen en zag je blog voorbijkomen.
Vorig jaar heb ik je nog geschreven dat ik een post hbo opleiding volgde. Nou ik heb het gehaald. Het koste wel veel moeite maar heb het afgerond met een 7. Nu maar kijken wat ik ermee ga doen. Dat de studie is afgerond geeft veel rust.
Hier bij Windesheim gaat alles gewoon door. Ik doe lekker mijn ding. Op het thuisfront gaat ook alles zijn gangetje.
groet Jan-Dick
Anne zegt:
Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.
Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.
Die mensen moeten er zijn.
Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonika spelen.
Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.
Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkenloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen
Bij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven
Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jou
Ja,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten
Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooïgheid
Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
i love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAAN
Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR
– Toon Hermans –
Bij dat soort mensen “voel”ik jou…
HARTgroet, Anne
Papa zegt:
Hoi kerel.
Zojuist weer eens even je blog bekeken. Heb hier op Chios alle tijd om alles nog eens rustig door te lezen en te overdenken. Nu na zowat 7 jaar ervaar ik pas echt wat jij en wij allemaal verzet hebben. Een bijzondere tijd, je blog is voor mij nu goud waard. Als ik hier op de MTB zit en geniet van de natuur, dan voel ik dat je meekijkt.
Bedankt man.
Jan-Dick zegt:
Dag Bas,
het is weer bijna vakantie en dan laat ik het jaar even de revue passeren. Toch zijn dit momenten dat je in gedachten langskomt. Het gaat met mij goed ik werk maar 2 dagen meer bij Windesheim en dat geeft een rustig gevoel. Wel doe ik de opleiding bouwbesluitdeskundige ja ik blijf je verbazen 🙂 Op het thuisfront is alles ook ok. Bas het is fijn om even met je te schrijven.
groet Jan-Dick
hanny zegt:
denk aan je en aan je familie, gaan ze fietsen?
Roland Willems zegt:
Tja, na een week in het teken van Bas sta je opeens weer met beide voeten op de grond, waar je een week hebt gezweefd.Bas is nog steeds onder ons en de velen die ik deze week heb mogen interviewen hebben stuk voor stuk warme en dankbare herinneringen.
Ik kom er steeds meer achter wat Bas heeft betekent, maar veel meer kom ik erachter wat Bas nu aan het doen is. Bas is er voor een iemand heel bijonder en hij wil die ene verlichting brengen in zijn geest. Hij zet mij meer en meer op dit pad.
Dankjewel Bas. Ik denk dat ik je opdracht nu pas echt heb begrepen en zal proberen dat te doen wat jij voor ogen hebt.
Help mij daarbij en leid mij, zoals je de afgelopen jaren stukje bij beetje hebt gedaan.
Marco zegt:
Ha Bas,
Het is al weer even geleden dat ik in ‘jouw bocht’ stond op de alp. De knoop is doorgehakt, ik ga de uitdaging weer aan. Dit keer ga ik lopend naar boven en ik hoop dat je mij, net als toen op de fiets, dat steuntje in de rug geeft als het even tegen zit om er het maximale uit te halen die dag.
papa zegt:
kerst 2016.
Het wordt stiller Bas.
Hoe dan ook.
Altijd, altijd zit je in mijn hoofd.
Jan-Dick zegt:
Dag Bas,
af en toe, als ik door de natuur loop en tot rust probeer te komen, denk ik aan je. Zomaar in eens. En dan realiseer ik mij dat ik te weinig doe met je wijze lessen. Maar ik blijf het proberen.
Bedankt.
Kevin feijth zegt:
He Bas,
Vandaag zoek ik jouw website weer even op, nadat ik op de radio weer hoor dat de Alpe D’huez weer door honderden mensen bedwongen gaat worden.
Opgeven is nog steeds geen optie!
Ik denk aan je!
Kevin
Edwin zegt:
Wat een verhaal! Ik ben er stil van. Rust zacht kanjer! Heel veel sterkte voor de nabestaanden.
R. zegt:
Bas, ik hoop dat je op de mooiste plek bent die er is!
Barrie zegt:
.
Roland Willems zegt:
Bas is nog steeds onder ons aanwezig, maar niet lijfelijk. Vanaf zijn plaats zendt hij regelmatig berichten en toespelingen naar ons. Op de een of andere manier heeft hij ruim twee jaar geleden een proces in gang gezet dat ervoor heeft gezorgd dat hij op de een of andere manier contact met onze wereld kan maken, vanaf zijn “wolkje”.
Beste Bas, toeval bestaat niet. Laat je geluid maar horen en vertel ons wat je wilt…..
Papa zegt:
Bas Bas Bas
Het gemis gaat voor mij nu langzaam over in het accepteren dat je hier niet meer lijfelijk aanwezig bent. Maar jongen nu nog steeds na 4 jaren afwezigheid ben je niet minder geliefd. Jij met jouw persoonlijkheid weet nog steeds mensen te inspireren en lief te hebben.
Dit alles heb jij zelf teweeggebracht. Prachtig. Als familie en alle aanhang zijn we er tots op dat wij jou als mens mochten voelen.
Papa en mama
maarten zegt:
Vergeten gaan wij je nooit. Hoe stil het hier ook is en hoe graag ik je ook weer eens zou willen zien je herinneringen blijven en je gedachte leeft voort. Mijn leven is voor goed veranderd. Ik volg een andere weg, een weg die je mij hebt laten zien in je laatste jaar.
Bedankt Bas!
Anne zegt:
Denkend aan jou….
” Alles gaat door.
De ziel vindt zijn weg en leeft. ”
Liefs, X
Tom zegt:
Bas,
Vanmiddag vertrokken met de ATB vannuit Harderwijk.
Na een beste rit door het veld en lood in de benen..kwam ik op de stakenberg een bank tegen op een geweldige locatie!!
FF bijkomen….
Thuis komend toch nieuwsgierig en zoek de locatie op, en lees het geheel met een brok in mijn keel…
Rust zacht plaatsgenoot!
Hanny zegt:
Afgelopen Pinksterweekend eindelijk je bankje gevonden op de mooie heide. Aan jou en je fam gedacht natuurlijk x
Yvonne and family zegt:
Het berichtje van 1.6.2014 is heel bijzonder. Heb het youtube filmpje over de mooie Bas Award ook al gezien via je lieve moeder.
Denken veel aan jou en nu met deze bijzondere dagen natuurlijk extra.
Je blijft ons allemaal inspireren xxx
Es zegt:
Lieve Bas,
Daar zit ik dan weer, bovenop de Alpe. Bovenop jouw geliefde berg. Weet je nog, ons en jouw eerste jaar, 2007? Ik zie je nog zitten, vrijdagavond, aan de rand van het zwembad. Je kreeg een groot applaus, want jij had vijf keer die berg op gefietst. Je wuifde het weg, want je had het verdorie zes keer willen doen. Bas, vijf keer, nadat je in februari je laatste chemo had gehad…! Je wandelde mijn hart binnen met je openheid, eerlijkheid, levenslust en doorzettingsvermogen. En je zit er nog altijd, diep van binnen.
Weet je nog, dat je zo blij was dat je in het jaarboek genoemd werd toen je wél zes beklimmingen had gedaan? En hoe je tegenover me stond toen ik de eerste keer boven kwam in 2010? Je moest zo lachen om me.
Ik mag morgen iets heel bijzonders doen. Je vader vroeg me of ik de Bas Mulder Awards uit wil reiken aan jonge onderzoekers. Wat een eer… En nu zit ik hier op onze berg en kijk naar buiten. De zon schijnt, de wolken zijn prachtig en ik probeer op te schrijven wat ik morgen wil vertellen over jou. Ik blijf hangen in herinneringen en ik lach en ik huil…xxx
Jan-Dick van Wijk zegt:
Dag Bas,
De tijd vliegt alles is razend in deze wereld. Ik ga de komende periode de tijd nemen om me te bezinnen over wat er wel en wat er niet toe doet. Eigenlijk weet ik het antwoord wel maar ontbreekt het mij aan moed. Daarom neem ik een sabbatical leave om weer dichter bij mijzelf te komen. Bas regelmatig denk ik aan je je blijft in mijn herinnering een super kerel. Bas tot ziens. Jan-Dick
Bram zegt:
Toevallig vandaag op je weblog terecht gekomen en jou hele levensverhaal van 2006 tot 2010 door gelezen. Met een glimlach en een traan. Het gaat je goed daar boven.
Kevin Feijth zegt:
He Bas,
Ik denk aan je!
Papa zegt:
Hoi Bas.
De tijd vliegt, de dagen weken maanden vliegen voorbij. Sinds je vertrek uit het aardse is de wereld aardig veranderd. Kanker bestaat nog steeds. Mensen doen elkaar nog steeds pijn en ook bestaan er nog steeds ego’s. Iets wat jou niet interesseerde, voor jou was iedereen gelijk. Je bent nog steeds niet vergeten, er wordt over je gepraat, met bewondering en ontzag.
Jouw evenement waar je zo gek op was bestaat nog steeds. Na enige oneffenheden is het weer geland in de juiste verhouding volgens mij. Jouw bocht 0 en de Bas Mulder Award zijn ook dit jaar weer een succes.
Je werd op emotionele wijze genoemd en benoemd in “de wandeling”. Mooier kon het niet gezegd worden op de voor ons zo belangrijke plek, jouW Bank.
Onlangs je fiets voor 2014 uitgegeven aan een leuke jonge dame. Ze al je naam en fiets sportief naar boven fietsen.
Dit jaar voor ons geen AD6. Maarr wij zullen je plek in juni en september wel gaan opzoeken.
Tot op de berg.
Papa.
Clarinda zegt:
Weer eens een kijkje genomen op je weblog. Nog steeds veel reacties in je gastenboek. Ik blijf slikken om je verhaal. Wat een kracht. Jij word echt nooit vergeten.
Clarinda
Hanny zegt:
Luisterend naar de top 2000 zit ik af en toe aan jou te denken Bas!
En aan je familie & Joanne natuurlijk!!!
Lien zegt:
Bas
In onze herinnering blijf je voor altijd een kanjer.
Yvonne de Graaf zegt:
Opgeven is geen optie.
Wij blijven altijd aan jou denken.
Hoorden ook vandaag weer met trots uitgesproken jou naam en ook je ouders op omroep Gelderland.
Je blijft inspireren.
groetjes
uit Apeldoorn v.d. familie
Yvonne
Arjen zegt:
Van de week heerlijk uitgebreid op JOUW bank gezeten op de Ermelosche heide.
Joop Zwart zegt:
Bas, ze hebben het weer gehaald.
Wat een kanjers, stuk voor stuk. Wat een emotie, herinnering, ontlading, inspanning en prestatie.
Je hebt ze vast gevolgd en aangemoedigd en zij en wij hebben menig traantje weggepinkt. Het blijft moeilijk zonder jou, ook na al die jaren. Je hoort er zo bij en dat zal blijven. Opgeven is geen optie en dat geldt nog steeds. Hé kanjer, je bent en blijft onze Bas.
Liefs, Joop
Papa zegt:
Hey knul.
Het is vrijdagavond, de avond voordat we weer naar de Alpe afreizen. Jouw Alp. De plek waar je zo ontzettend veel vrienden gemaakt hebt. Jouw fietsavontuur. Nou ik kan je vertellen dat ik, wij allemaal, er erg veel zin in hebben. Niet iedereen begrijpt dat, maar deze eerste week in juni heeft ons allemaal de afgelopen 7 jaar veel gegeven. Ik zit op de trap tegenover je foto waarop je met veel elan de Alpe beklimt. Mijn tas staat klaar, de bus zit weer vol als vanouds. Je zult het vast nog wel herkennen, de honden naar de kennel en je moeder druk in huis.
Toch nog even een extra ritje gemaakt, even langs je graf, een bijzonder moment met ook daar weer een bijzondere ontmoeting. Het houdt niet op Bas. Bedankt. We gaan er weer voor, iedereen, we blijven van je houden.
Ik zie nu ook dat de 9 je blijft achtervolgen 😉
Es zegt:
Lieve Bas,
Zit ik dan weer. Foto’s uitprinten voor op m’n stuurbordje voor volgende week Alpe d’HuZes. Ook jij krijgt weer een plekje voorop. Je foto die ik in 2010 op de stang van mijn fiets plakte zit er nog steeds op. Jij op de Mont Ventoux. Je gaat ook mee op een lintje. Voor Jo.
Je zult vast vinden dat ik te langzaam onze berg op fiets, maar boven komen zal ik. En pas bij mijn derde keer zal ik stoppen in bocht 0. Zal ik weer een kaarsje aansteken voor je.
En als ik dan ’s avonds over de finish ga zal ik denken aan het moment dat ik je in 2010 na mijn eerste beklimming tegenkwam. Je was trots op mijn beklimming en er is een mooie foto van dat moment. Die foto koester ik.
Ik ga je weer tegenkomen op onze berg Bas, overal…
Knuffel, Es
Hallo Bas en familie,
Vandaag zou je jarig zijn. Per toeval kwam ik op jullie weblog terecht. Ik ben gaan lezen en kon niet meer stoppen. Wat een dappere jongeman ben jij geweest. Met geweldige ouders, broer en natuurlijk je vriendin. Wat zullen deze liefhebbende mensen trots op je zijn. En ongetwijfeld jij op hun. Ik wens jullie allen sterkte vandaag op deze speciale dag. Bas zijn dag!
Vriendelijke groet, Kaa.
Dag Bas,
geregeld denk ik aan je. Waarom, ik weet het niet maar het gebeurd gewoon. Vandaag maar even met je schrijven. Dan heb je wat te lezen vandaag. Hier gaat alles zijn gangetje. Mijn beide dochters wonen al een jaar niet meer thuis. Ze zijn gaan samenwonen met hun vriend. Hoezo ben ik een oude man:). Maar ik voel me nog steeds een jonge kerel. Ben zelfs de laatste tijd fanatiek (voor mijn doen) aan het fietsen. Maar zoals jij praatte over fietsen zo snel en goed zal ik wel niet worden. Bas ik geloof in een leven na dit leven en ik ben ervan overtuigd dat we dan samen bijpraten.
groet Jan-Dick
Elk jaar weer een speciale dag waarbij ik even stil sta bij jouw overlijden, maar ook de fijne herinneringen die ik heb aan jou!
86. “Bas Mulder, onze positivo”
“Vandaag ben je jarig, Bas en als je nog geleefd zou hebben werd je vandaag tweeëndertig jaar oud. Nee, Bas, je wórdt vandaag tweeëndertig jaar oud en je bént vandaag jarig. Jij bent niet dood, jij leeft. Je leeft voort in de harten en gedachten van mensen die je liefhebben en die in jou óns grote voorbeeld zien: Bas Mulder, levensgenieter en positivo. Leef maar voort, Bas!”
Bas Mulder is een icoon van Alpe d’HuZes, een inspirator. Helaas overleed hij te vroeg aan lymfklierkanker. Zonder vooraankondiging kwam de ziekte opeens opzetten middels een opgezette klier in zijn hals. Hij ging niet bij de pakken neerzitten, ging de strijd aan en geloofde in zijn genezing. Enkele keren leek succes nabij en werd hij schoon verklaard en bij de derde keer was, zelfs met de meest geavanceerde techniek, geen redding meer mogelijk. Bas wilde niet dood. Tot het laatst toe wilde hij van niemand horen of weten dat het ook wel eens fataal kon aflopen. “Opgeven is geen optie en als je over de dood gaat spreken heb je het in je hoofd al opgegeven”, was zijn instelling.
Ik kwam Bas voor het eerst “tegen” toen ik mijn kinderboek schreef voor Alpe d’HuZes. Ik deed research en bekeek een kort filmpje (*) van hem via YouTube. Tranen met tuiten om zoveel moois en emotioneels. In mijn latere gangen naar de Alpe moest ik eerst langs Bas in zijn bocht (bocht 0) op de top van de Alpe d’Huez, maar ook bij vertrek is het not done om Bas niet te groeten en hem een fijn jaar te wensen in de wetenschap volgend jaar weer terug te komen.
De ouders van Bas hebben mij jaren geleden gevraagd om het verhaal van Bas op te schrijven in een boek, een soort van verzameling van herinneringen, verhalen en foto’s. Ik heb er lang over gedaan (die mogelijkheid had ik ook) omdat het verhaal soms heel dicht bij kwam. Bas is van dezelfde leeftijd als mijn eigen zonen en vergelijkingen zijn snel gemaakt. Als vader denk je wel eens aan het feit dat het iedereen, dus ook jouw kinderen, zou kunnen overkomen. Kanker treft één op de twee mannen en één op de drie vrouwen. Dus reken maar uit. Het is jij óf ik…
Het boek van Bas is in concept klaar en daar ben ik zéér, zéér blij mee. De vraag wie Bas was en is, wat hij betekende en nog steeds betekent is beantwoord. Ik hoop dat velen die het boek gaan lezen er dezelfde inspiratie uit kunnen halen als ik heb gedaan bij het schrijven.
“Dag, lieve Bas. Ik ga je nog vaak ontmoeten. Op onze berg in jouw bocht, op de heide van Nunspeet en Ermelo bij je bank en uiteraard op de begraafplaats bij jouw graf. Maar ook in mijn gedachten en ik hoop dat je er voor mij zult zijn als ik antwoorden nodig heb. Maar daar vertrouw ik ten volste op.”
VIVA LA VIDA!
Lieve Bas,
Mijn laatste dag al twintiger, zit de laatste uurtjes als twintiger af te sluiten met een mooie fles toscaans rood en moet toch al de hele dag aan je denken. Ik hoop dat je het fijn hebt, mijn laatste glasje uit de fles proosten wij hier op jou!
X
Dag Bas,
Ik zat in mijn mailbox te lezen en zag je blog voorbijkomen.
Vorig jaar heb ik je nog geschreven dat ik een post hbo opleiding volgde. Nou ik heb het gehaald. Het koste wel veel moeite maar heb het afgerond met een 7. Nu maar kijken wat ik ermee ga doen. Dat de studie is afgerond geeft veel rust.
Hier bij Windesheim gaat alles gewoon door. Ik doe lekker mijn ding. Op het thuisfront gaat ook alles zijn gangetje.
groet Jan-Dick
Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.
Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.
Die mensen moeten er zijn.
Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonika spelen.
Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.
Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkenloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen
Bij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven
Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jou
Ja,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten
Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooïgheid
Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
i love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAAN
Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR
– Toon Hermans –
Bij dat soort mensen “voel”ik jou…
HARTgroet, Anne
Hoi kerel.
Zojuist weer eens even je blog bekeken. Heb hier op Chios alle tijd om alles nog eens rustig door te lezen en te overdenken. Nu na zowat 7 jaar ervaar ik pas echt wat jij en wij allemaal verzet hebben. Een bijzondere tijd, je blog is voor mij nu goud waard. Als ik hier op de MTB zit en geniet van de natuur, dan voel ik dat je meekijkt.
Bedankt man.
Dag Bas,
het is weer bijna vakantie en dan laat ik het jaar even de revue passeren. Toch zijn dit momenten dat je in gedachten langskomt. Het gaat met mij goed ik werk maar 2 dagen meer bij Windesheim en dat geeft een rustig gevoel. Wel doe ik de opleiding bouwbesluitdeskundige ja ik blijf je verbazen 🙂 Op het thuisfront is alles ook ok. Bas het is fijn om even met je te schrijven.
groet Jan-Dick
denk aan je en aan je familie, gaan ze fietsen?
Tja, na een week in het teken van Bas sta je opeens weer met beide voeten op de grond, waar je een week hebt gezweefd.Bas is nog steeds onder ons en de velen die ik deze week heb mogen interviewen hebben stuk voor stuk warme en dankbare herinneringen.
Ik kom er steeds meer achter wat Bas heeft betekent, maar veel meer kom ik erachter wat Bas nu aan het doen is. Bas is er voor een iemand heel bijonder en hij wil die ene verlichting brengen in zijn geest. Hij zet mij meer en meer op dit pad.
Dankjewel Bas. Ik denk dat ik je opdracht nu pas echt heb begrepen en zal proberen dat te doen wat jij voor ogen hebt.
Help mij daarbij en leid mij, zoals je de afgelopen jaren stukje bij beetje hebt gedaan.
Ha Bas,
Het is al weer even geleden dat ik in ‘jouw bocht’ stond op de alp. De knoop is doorgehakt, ik ga de uitdaging weer aan. Dit keer ga ik lopend naar boven en ik hoop dat je mij, net als toen op de fiets, dat steuntje in de rug geeft als het even tegen zit om er het maximale uit te halen die dag.
kerst 2016.
Het wordt stiller Bas.
Hoe dan ook.
Altijd, altijd zit je in mijn hoofd.
Dag Bas,
af en toe, als ik door de natuur loop en tot rust probeer te komen, denk ik aan je. Zomaar in eens. En dan realiseer ik mij dat ik te weinig doe met je wijze lessen. Maar ik blijf het proberen.
Bedankt.
He Bas,
Vandaag zoek ik jouw website weer even op, nadat ik op de radio weer hoor dat de Alpe D’huez weer door honderden mensen bedwongen gaat worden.
Opgeven is nog steeds geen optie!
Ik denk aan je!
Kevin
Wat een verhaal! Ik ben er stil van. Rust zacht kanjer! Heel veel sterkte voor de nabestaanden.
Bas, ik hoop dat je op de mooiste plek bent die er is!
.
Bas is nog steeds onder ons aanwezig, maar niet lijfelijk. Vanaf zijn plaats zendt hij regelmatig berichten en toespelingen naar ons. Op de een of andere manier heeft hij ruim twee jaar geleden een proces in gang gezet dat ervoor heeft gezorgd dat hij op de een of andere manier contact met onze wereld kan maken, vanaf zijn “wolkje”.
Beste Bas, toeval bestaat niet. Laat je geluid maar horen en vertel ons wat je wilt…..
Bas Bas Bas
Het gemis gaat voor mij nu langzaam over in het accepteren dat je hier niet meer lijfelijk aanwezig bent. Maar jongen nu nog steeds na 4 jaren afwezigheid ben je niet minder geliefd. Jij met jouw persoonlijkheid weet nog steeds mensen te inspireren en lief te hebben.
Dit alles heb jij zelf teweeggebracht. Prachtig. Als familie en alle aanhang zijn we er tots op dat wij jou als mens mochten voelen.
Papa en mama
Vergeten gaan wij je nooit. Hoe stil het hier ook is en hoe graag ik je ook weer eens zou willen zien je herinneringen blijven en je gedachte leeft voort. Mijn leven is voor goed veranderd. Ik volg een andere weg, een weg die je mij hebt laten zien in je laatste jaar.
Bedankt Bas!
Denkend aan jou….
” Alles gaat door.
De ziel vindt zijn weg en leeft. ”
Liefs, X
Bas,
Vanmiddag vertrokken met de ATB vannuit Harderwijk.
Na een beste rit door het veld en lood in de benen..kwam ik op de stakenberg een bank tegen op een geweldige locatie!!
FF bijkomen….
Thuis komend toch nieuwsgierig en zoek de locatie op, en lees het geheel met een brok in mijn keel…
Rust zacht plaatsgenoot!
Afgelopen Pinksterweekend eindelijk je bankje gevonden op de mooie heide. Aan jou en je fam gedacht natuurlijk x
Het berichtje van 1.6.2014 is heel bijzonder. Heb het youtube filmpje over de mooie Bas Award ook al gezien via je lieve moeder.
Denken veel aan jou en nu met deze bijzondere dagen natuurlijk extra.
Je blijft ons allemaal inspireren xxx
Lieve Bas,
Daar zit ik dan weer, bovenop de Alpe. Bovenop jouw geliefde berg. Weet je nog, ons en jouw eerste jaar, 2007? Ik zie je nog zitten, vrijdagavond, aan de rand van het zwembad. Je kreeg een groot applaus, want jij had vijf keer die berg op gefietst. Je wuifde het weg, want je had het verdorie zes keer willen doen. Bas, vijf keer, nadat je in februari je laatste chemo had gehad…! Je wandelde mijn hart binnen met je openheid, eerlijkheid, levenslust en doorzettingsvermogen. En je zit er nog altijd, diep van binnen.
Weet je nog, dat je zo blij was dat je in het jaarboek genoemd werd toen je wél zes beklimmingen had gedaan? En hoe je tegenover me stond toen ik de eerste keer boven kwam in 2010? Je moest zo lachen om me.
Ik mag morgen iets heel bijzonders doen. Je vader vroeg me of ik de Bas Mulder Awards uit wil reiken aan jonge onderzoekers. Wat een eer… En nu zit ik hier op onze berg en kijk naar buiten. De zon schijnt, de wolken zijn prachtig en ik probeer op te schrijven wat ik morgen wil vertellen over jou. Ik blijf hangen in herinneringen en ik lach en ik huil…xxx
Dag Bas,
De tijd vliegt alles is razend in deze wereld. Ik ga de komende periode de tijd nemen om me te bezinnen over wat er wel en wat er niet toe doet. Eigenlijk weet ik het antwoord wel maar ontbreekt het mij aan moed. Daarom neem ik een sabbatical leave om weer dichter bij mijzelf te komen. Bas regelmatig denk ik aan je je blijft in mijn herinnering een super kerel. Bas tot ziens. Jan-Dick
Toevallig vandaag op je weblog terecht gekomen en jou hele levensverhaal van 2006 tot 2010 door gelezen. Met een glimlach en een traan. Het gaat je goed daar boven.
He Bas,
Ik denk aan je!
Hoi Bas.
De tijd vliegt, de dagen weken maanden vliegen voorbij. Sinds je vertrek uit het aardse is de wereld aardig veranderd. Kanker bestaat nog steeds. Mensen doen elkaar nog steeds pijn en ook bestaan er nog steeds ego’s. Iets wat jou niet interesseerde, voor jou was iedereen gelijk. Je bent nog steeds niet vergeten, er wordt over je gepraat, met bewondering en ontzag.
Jouw evenement waar je zo gek op was bestaat nog steeds. Na enige oneffenheden is het weer geland in de juiste verhouding volgens mij. Jouw bocht 0 en de Bas Mulder Award zijn ook dit jaar weer een succes.
Je werd op emotionele wijze genoemd en benoemd in “de wandeling”. Mooier kon het niet gezegd worden op de voor ons zo belangrijke plek, jouW Bank.
Onlangs je fiets voor 2014 uitgegeven aan een leuke jonge dame. Ze al je naam en fiets sportief naar boven fietsen.
Dit jaar voor ons geen AD6. Maarr wij zullen je plek in juni en september wel gaan opzoeken.
Tot op de berg.
Papa.
Weer eens een kijkje genomen op je weblog. Nog steeds veel reacties in je gastenboek. Ik blijf slikken om je verhaal. Wat een kracht. Jij word echt nooit vergeten.
Clarinda
Luisterend naar de top 2000 zit ik af en toe aan jou te denken Bas!
En aan je familie & Joanne natuurlijk!!!
Bas
In onze herinnering blijf je voor altijd een kanjer.
Opgeven is geen optie.
Wij blijven altijd aan jou denken.
Hoorden ook vandaag weer met trots uitgesproken jou naam en ook je ouders op omroep Gelderland.
Je blijft inspireren.
groetjes
uit Apeldoorn v.d. familie
Yvonne
Van de week heerlijk uitgebreid op JOUW bank gezeten op de Ermelosche heide.
Bas, ze hebben het weer gehaald.
Wat een kanjers, stuk voor stuk. Wat een emotie, herinnering, ontlading, inspanning en prestatie.
Je hebt ze vast gevolgd en aangemoedigd en zij en wij hebben menig traantje weggepinkt. Het blijft moeilijk zonder jou, ook na al die jaren. Je hoort er zo bij en dat zal blijven. Opgeven is geen optie en dat geldt nog steeds. Hé kanjer, je bent en blijft onze Bas.
Liefs, Joop
Hey knul.
Het is vrijdagavond, de avond voordat we weer naar de Alpe afreizen. Jouw Alp. De plek waar je zo ontzettend veel vrienden gemaakt hebt. Jouw fietsavontuur. Nou ik kan je vertellen dat ik, wij allemaal, er erg veel zin in hebben. Niet iedereen begrijpt dat, maar deze eerste week in juni heeft ons allemaal de afgelopen 7 jaar veel gegeven. Ik zit op de trap tegenover je foto waarop je met veel elan de Alpe beklimt. Mijn tas staat klaar, de bus zit weer vol als vanouds. Je zult het vast nog wel herkennen, de honden naar de kennel en je moeder druk in huis.
Toch nog even een extra ritje gemaakt, even langs je graf, een bijzonder moment met ook daar weer een bijzondere ontmoeting. Het houdt niet op Bas. Bedankt. We gaan er weer voor, iedereen, we blijven van je houden.
Ik zie nu ook dat de 9 je blijft achtervolgen 😉
Lieve Bas,
Zit ik dan weer. Foto’s uitprinten voor op m’n stuurbordje voor volgende week Alpe d’HuZes. Ook jij krijgt weer een plekje voorop. Je foto die ik in 2010 op de stang van mijn fiets plakte zit er nog steeds op. Jij op de Mont Ventoux. Je gaat ook mee op een lintje. Voor Jo.
Je zult vast vinden dat ik te langzaam onze berg op fiets, maar boven komen zal ik. En pas bij mijn derde keer zal ik stoppen in bocht 0. Zal ik weer een kaarsje aansteken voor je.
En als ik dan ’s avonds over de finish ga zal ik denken aan het moment dat ik je in 2010 na mijn eerste beklimming tegenkwam. Je was trots op mijn beklimming en er is een mooie foto van dat moment. Die foto koester ik.
Ik ga je weer tegenkomen op onze berg Bas, overal…
Knuffel, Es